Kitab-i-Badi/Persian408

و همچنين از اين بيانات مذكوره ثابت و محقّق كه دون نفس مقدّسش دليل او نبوده و نخواهد بود، و سؤال از دون او لِعرفان نفس او لم يزل مردود بوده و خواهد بود. و هر نفسی اراده نمايد به آن ساذج غيب عارف شود بايد به نفس او بما يظهر مِن عنده عارف گردد، نه به كلمات قبل و بعد. فو الّذی نفسی بيده، اوراد منيعه احديّه در روضه اين كلمات الهيّه مشهود و اثمار معارف جنيّه از سدرات كلمات مرقومه موجود. ولكن دون صاحبان بصر و شامّه و ذائقه احدي را از آن قسمتی نه. و اليوم احدی از اهل بصر و ذائقه و فؤاد مذكور نه إلاّ اهل البهاء الّذين نوّر الله وجوههم بأنوار جماله و قدّسهم عمّا سواه و عرّفهم ما إضطربتْ عنه القلوب و إستقرّهم فی ظلّ سدرة أمره و إنقطعهم عن العالمين.