Kitab-i-Badi/Persian346: Difference between revisions

From Baha'i Writings Collaborative Translation Wiki
Jump to navigation Jump to search
(Bot: Adding و اين که نوشته حضرت اعلی فرموده لو لم يكمل خلق ذلك الظهور الخ، امر تكميل در قبضه قدرت الهی بوده. شما و امثال شما ادراك ننموده و نخواهيد نمود. چه كه می شود هزار سنه ناس به شريعتی عامل باشند و مع ذلك لف)
 
m (Pywikibot 8.1.0.dev0)
 
(One intermediate revision by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
و اين که نوشته حضرت اعلی فرموده لو لم يكمل خلق ذلك الظهور الخ، امر تكميل در قبضه قدرت الهی بوده. شما و امثال شما ادراك ننموده و نخواهيد نمود. چه كه می شود هزار سنه ناس به شريعتی عامل باشند و مع ذلك لفظ تكميل بر او صادق نيايد. و می شود در يومی كلّ تكميل شوند و احدی بر تكميل و غير آن جز حقّ مطّلع نه، چه كه تكميل هر امری منوط باراده او است چنانچه از قبل ذكر شد. اگر بخواهد جميع ناس را به يك نفس راجع، و از همان نفس به نفس او راجع و محشور و ظاهر می فرمايد، و همچنين بعث جميع نفوس و تكميل ايشان را، به اقرار نفسی به صاحب ظهور در همان حينْ حكم تكميل ظهور قبل در نفس او می شود. كلّ ذلك تقديرٌ مِن لدن مقتدر قدير. ولكن محتجبين و متوهّمين به اين مقام واصل و به عرفانش فائز نگشته.
انسان بصير بايد اليوم به نفس ظهور و اصل امر ناظر باشد. اگر همان بيّنه و برهان كه به آن اثبات نقطه اوليّه و طلعت احديّه نموده مشاهده نمود، اقلّ مِن آن توقّف جايز نه، چه كه به قدر همان توقّف در نار خواهد بود. و إلاّ از برای ناظرين منظر اكبر نفس ظهور بنفسه حجّت بوده. اين عبد متحيّر است كه چه ذكر نمايد، چه كه مشاهده می شود كه از تصريح كلمات الهی محروم مانده ايد، چه رسد به تلويح و اشاره. و گويا اراده ادراك هم نداشته ونداريد. لذا قول اين عبد و ترنّماتش مثل نواختن بربط است از برای نفوسی كه از سمع محروم باشند. اين فرد در اين مقام مناسب است:

Latest revision as of 07:02, 15 May 2023

انسان بصير بايد اليوم به نفس ظهور و اصل امر ناظر باشد. اگر همان بيّنه و برهان كه به آن اثبات نقطه اوليّه و طلعت احديّه نموده مشاهده نمود، اقلّ مِن آن توقّف جايز نه، چه كه به قدر همان توقّف در نار خواهد بود. و إلاّ از برای ناظرين منظر اكبر نفس ظهور بنفسه حجّت بوده. اين عبد متحيّر است كه چه ذكر نمايد، چه كه مشاهده می شود كه از تصريح كلمات الهی محروم مانده ايد، چه رسد به تلويح و اشاره. و گويا اراده ادراك هم نداشته ونداريد. لذا قول اين عبد و ترنّماتش مثل نواختن بربط است از برای نفوسی كه از سمع محروم باشند. اين فرد در اين مقام مناسب است: