Kitab-i-Badi/Persian306

و همچنين اعتراض می نمودند كه تو شريعت يحيی را تغيير داده مع آن که هنوز امر او مابين عباد ثابت نشده و تكميل دوره او نگشته. چه كه ايّامی نگذشت مابين آن ظهور و اين ظهور و او عباد را باب غسل مي داد و تو قائل كه به روح القدس غسل مي دهم، چنانچه اصحابت داده اند. و آنها صائم بودند[۱۶۱] و اصحاب تو آكل. و او به تمام زهد ظاهر، چنانچه ابداً در اموال ناس به قدر خردلی تصرّف ننموده و اصحاب شما هر يك كه از مزارع عبور می نمايند اجتناب از اخذ و اكل نمی نمايند و ديگر به هيچ عملی عامل نيستند. فرمودند: "اين ايّام ايّام شادی و عيش است. وقتی آيد كه به كلّ اعمال عامل شوند." و مقصودشان اين بود كه چون ايّام لقاء الله است فی الحقيقة مقام جنّت احديّه است و در آن مقام اگر در بعضی از امور ظاهره اهمال رود حقّ - تعالی شأنه – عفو خواهد فرمود، و بعد از ارتقای روح به رفيق اعلی آنچه به او مأمور شده اند البتّه عامل خواهند شد.