Kitab-i-Badi/Persian589

ای مغلّ معرض، از كجا بر تو معلوم شد كه لغير الله بوده؟ هرگز نفس مقدّس را در آنی حفظ نفرموده اند. در اين مقام يك فقره از مناجات كه مع الله نموده اند ذكر می شود، لعلّ تتذكّر فی نفسك و تكون من المتذكّرين. مضمون آن به لسان پارسی اين است: ای اله من، هرگز نفس خود را در سبيل تو حفظ ننموده ام و با اعدايت مداهنه ننمودم. در كلّ اوان در دست اعدا مبتلی بوده ام و در احيان قضايای وارده اراده چنان بود كه جان انفاق نمايم. ولكن تو، ای پروردگار من، به حِكَم بالغه و مصالح مستوره از انظر بريّه عبد خود را حفظ فرمودی. ولكن اين حفظ نه به جهت آسايش او بوده، بلكه لاجل قضای آخَر. و توئی محمود در كلّ افعال خود و محبوب در اراده خود. حال اگر امثال تو در كلمات منزله الهيّه نظر می نمودند مطّلع می شدند به اموری كه احدی بر آن مطلع نشده، ولكن قضی عنك و عنهم.