Kitab-i-Badi/Persian515

اين شأن مرايا كه ذكر شد به نصّ نقطه بيان. و مع ذلك تلقاء شمس ذكر مرايا مي نمائی كه شموس مرايا عند تجلّی او معدوم صرف بوده و خواهند بود. اگر نفس ظهور بر جميع اشياء اطلاق مرآتيّت در رتبه اوليّه فرمايد حقّ لاريب فيه. بشنو ندای اين عبد را و از اين اراضی جرزه خود را نجات ده و به فضاهای قدس وارد شو! فو الله اين اذكار جز بر توهّمات و حجبات نيفزايد، و هر قدر به اين كلمات مشغول شوی از زلال سلسال بی مثال حضرت لايزال بعيد مانی و محروم گردی. بريز اين امثال را! به حقّ و ما يظهر من عنده ناظر شو، چه كه كلّ به او منتهی و از او ظاهر. اين كلمات خوب است از برای امثال خود در فنون[۲۷۶]جهليّه ظاهريّه، كه به زعم خود علم ناميده ايد، استدلال نمائيد. قطره ملح اجاج به بحر عذب فرات مفرست! بدان كه آنچه لفظ "وجود" بر آن صادق، مخلوق بوده و خواهد بود.