Kitab-i-Badi/Persian416

و خود نقطه بيان هم - روح ما سواه فداه- جز به آيات استدلال نفرموده اند، چنانچه در مجالس عديده ايشان را حاضر نمودند و برهان طلبيدند، جز به آيات از آن مكمن اسماء و صفات ظاهر نشد. و هر يك از عباد هم كه طلب حجّت و برهان نمودند جواب صادر كه: به آيات الهی ناظر باشيد. چه كه حجّت لم يزل آيات الله بوده و كلّ مَن علی الأرض را همين[۲۱۸] حجّت كافی است. ودر اين ظهور اعظم اكثری از ناس آنچه خواسته اند مشاهده نموده اند، چه از آيات منزله الهی كه احدی شبه آن نديده و چه از بيانات علميّه و خوارق عادتيّه. مع ذلك به حقيقت و ذات و كينونت و نفس نقطه اولی كافر شده اند و شاعر نيستند. تازه ذكر اسماء مذكور مي داريد. لازال ناس از سلطان معلوم معرض بوده اند و به موهوم انفس خود مقبل.