Editing Lawh-i-Nasr/Arabic1

بنام خداوند يکتا عزّ توحيدُه و تفريدُهُ * قلم أعلی لا زال بر اسم أحبّای خود متحرّک و جاری و آنی از فيوضات لا بدايات خود ممنوع و ساکن نه * و نسيم فضليَّه از مکمن أحديّه بر کلّ أشياء در کل حين در هبوب بوده و خواهد بود * فتعالی من هذا النّسيم که أقرب مِنْ حين محجوبان حجبات غفلت و خمود را بمقرّ قدس وحدت و شهود کشاند * و عليلان صحرای جهل و نادانيرا اقرب مِنْ لَمْحِ البَصَرْ بمنظر أکبر که مقام عرفان مُنزِل بيان است رساند * سبل هدايتش از هيچ سالکی مستور نشده * و طرق عنايتش از هيچ قاصدی ممنوع نگشته * و لکن چگونه نسايم عنايت سبحان محتجبان وادی حرمانرا أخذ نمايد مع آنکه از نسيم قدس الهيَّه در گريزند و با جمال عزّ صمدانيّه در محاربه و ستيز * لحاظ اللّه در فوق رؤس ناظر و احدی بآن ملتفت نه * و ملکوت اللّه ما بين يدی مشهود و نفسی بآن شاعر نه * بسا نسايم رحمن که از مکمن عزّ سبحان در سحرگاهان بر محتجبان مرور نموده و کلّ را در غفلت از جمال منّان بر بستر نسيان غافل يافته و بمقرّ عزّ فردوس اعظم که يمين عرش ربّانی است راجع گشته * هرگز فيض از مکمن جودم منقطع نشده * و فضل از مخزن کرم مسدود نيامده * يد رحمت منبسطه‌ام بسی مبسوط و محيط و در قبضه اقتدارم کلّ أشياء مقبوض و اسير و لکن اين فضل لا نهايه و کرم لا بدايه کسانيرا اخذ نمايد که در ظلّ تربيتِ بيَده ملکوت کلّ شئ در آيند و در فضای روحانی سَبَقَتْ رحمتهُ کلَّ شئ مقرّ نمايند * ملاحظه در حبَّه نمائيد که اگر بدست تربيت مظاهر اسماء در أراضی طيّبه جيّده مبارکه زرع شود البتّه سنبلات عنايت و أثمار عرفان و حکمت إلهی از او بنفسه لنفسه ظاهر و مشهود گردد * و لکن اگر در أراضی جُرُزَه غير مرضيَّه مطروح شود أبدا ثمری و اثری از او بوجود نيايد * کذلک قُدِّر من لدن عزيز قدير * چنانچه اينمقامات بر هر ذی بصری واضح و مبرهن است * وضوح اين سبيل محتاج بدليل نه چه که ببصر مشاهده گردد و بنظر ظاهر ملاحظه شود لذا اگر کلّ ممکنات خود را از بدايع فضل إلهيّه و تربيت سلطان أحديّه محروم و ممنوع نمايند بأسی بر هبوب ارياح فضليّه نبوده و نخواهد بود چه که خود خود را از سحاب رحمت و مکرمت صمدانيّه ممنوع نموده‌اند و محتجب گشته‌اند * پس جهدی بايد که خود را در ظلّ سدره ربّانی کشانی تا از اثمار فضل غير متناهی مرزوق گردی * قسم بآفتاب معانی که اليوم کل از او محتجب مانده‌اند که اگر جميع ممکنات بيقين صادق در ظلّ اين شجره مبين در آيند و بر حبّش مستقيم گردند هر آينه کلّ بخِلَع مبارکه يفعل ما يشاء و يحکم ما يريد مخلّع و فايز آيند * و لا يَعْقِلُ ذلک إلّا الّذين انقطعوا عن کلّ من فی السّموات و الأرض و هربوا من أنفسهم الی نفس اللّه المهيمن القيّوم * حال ملاحظه نمائيد اگر نفسی خود را از اين نيسان سحاب ربّانی محروم نمايد و بکلمات لا يسمن و لا يغنی قناعت کند چگونه لايق اين فضل عظمی و عطيّه کبری گردد لا فو نفسی الحقّ لن يستحقَّ بذلک إلّا عبادٌ مکرمون *