Editing Kitab-i-Iqan/Page7/Arabic137

حال اگر بر حسب ظاهر تفسير کنيد اين آيه هيچ در حقّ اوليای خدا و جنود او بر حسب ظاهر صادق نمی آيد چه که آن حضرت که جنديّتش مثل شمس لائح و واضح است در نهايت مغلوبيّت و مظلوميّت در ارض طفّ کأس شهادت را نوشيدند. و همچنين در آيه مبارکه که می فرمايد: "يُرِيدُونَ أَن يُطْفِؤُواْ نُورَ اللّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللّهُ إِلاَّ أَن يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ." اگر بر ظاهر ملکی تفسير شود هرگز موافق نيايد زيرا که هميشه انوار الهی را بر حسب ظاهر اطفاء نمودند و سراج های صمدانی را خاموش کردند. مع ذلک غلبه از کجا ظاهر می شود و منع در آيه شريفه که می فرمايد: "وَيَأْبَى اللّهُ إِلاَّ أَن يُتِمَّ نُورَهُ." چه معنی دارد؟ چنانچه ملاحظه شد جميع انوار از دست مشرکين در محلّ امنی نياسودند و شربت راحتی نياشاميدند. و مظلوميّت اين انوار به قسمی بود که هر نفسی بر آن جواهر وجود وارد می آورد آنچه را اراده می نمود چنانچه همه را احصاء و ادراک نمودند. مع ذلک چگونه اين مردم از عهده معانی و بيان اين کلمات الهی و آيات عزّ صمدانی بر می آيند؟