Editing Kitab-i-Iqan/Page7/Arabic123

و علمای تفسير و اهل ظاهر چون معانی کلمات الهيّه را ادراک ننمودند و از مقصود اصلی محتجب ماندند لهذا به قاعده نحو استدلال نمودند "اذا" که بر سر ماضی در آيد معنی مستقبل افاده می شود. و بعد در کلماتی که کلمه "اذا" نازل نگشته متحيّر ماندند مثل اينکه می فرمايد: "وَنُفِخَ فِي الصُّورِ ذَلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ وَجَاءتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّعَهَا سَائِقٌ وَشَهِيدٌ." که معنی ظاهر آن اين است : دميده شد در صور و آن است يوم وعيد که به نظرها بسيار بعيد بود و آمد هر نفسی برای حساب و با اوست راننده و گواه. و در مثل اين مواقع يا کلمه "اذا" را مقدّر گرفتند و يا مستدلّ شدند بر اينکه چون قيامت محقّق الوقوع است لهذا به فعل ماضی ادا شد که گويا گذشته است. ملاحظه فرمائيد چقدر بی ادراک و تميزند. نفخه محمّديّه را که به اين صريحی می فرمايد ادراک نمی کنند و از افاضه اين نقره الهی خود را محروم می نمايند و منتظر صور اسرافيل که يکی از عباد اوست می شوند با اينکه تحقّق وجود اسرافيل و امثال او به بيان خود آن حضرت شده. قُل اَتَستَبدلُونَ الّذی هُو خَيرٌ لکُم فَبِئسَ مَا اسْتَبْدَلتُم بِغيرِ حقٍّ و کُنتُم قَومَ سُوءٍ اَخسَرينَ.